Historia KIK-u (3)

    Działalność KIK w latach 1988 – 2011 

W roku 1987 sytuacja w kraju na tyle się zmieniła, że członkowie KIK w Częstochowie postanowili wystąpić do władz o zgodę na działalność. Aby nie dawać powodu do odmowy, wśród członków założycieli nie było osób, które wchodziły w skład poprzedniego zarządu i angażowały się w działania pomocy internowanym i aresztowanym. Pismo do władz w tej sprawie skierowano 20 listopada 1987 r. Wniosek poparł biskup ordynariusz Stanisław Nowak, który w piśmie do władz pisał: Gorąco popieram inicjatywę świeckich katolików powołania w Częstochowie Klubu Inteligencji Katolickiej. Przedstawione w projekcie statutu założenia dotyczące programu są godne poparcia i społecznie ważne, zwłaszcza w obecnej sytuacji naszego kraju. Ufam, że inicjatywa ta spotka się ze zrozumieniem odpowiednich władz i rejestracja Klubu nie natrafi na przeszkody.


Po trzech miesiącach oczekiwania, 24 marca 1988 r. otrzymaliśmy pismo uzależniające rejestrację od poczynienia zmian w statucie. Ponieważ proponowane zmiany nie naruszały istoty statutu, spełniliśmy życzenia władz i 6 maja 1988 r. przesłaliśmy poprawioną wersję statutu do Urzędu Wojewódzkiego. Nieco wcześniej Ksiądz Biskup ponownie zwrócił się do wojewody z pismem następującej treści: W nawiązaniu do treści naszej ostatniej rozmowy w czasie spotkania w dniu 5 marca br., przekazuję uprzejmie na ręce Pana Wojewody prośbę o rychłe sfinalizowanie przez Wydział Spraw Administracyjno-Społecznych Urzędu Wojewódzkiego starań grupy katolików świeckich o powołanie w Częstochowie Klubu Inteligencji Katolickiej. Przypomnę, że 15 grudnia 1987 r. wysłałem do tegoż wydziału pismo popierające prośbę grupy założycielskiej KIK. Dnia 24 marca br., wymieniony wyżej Wydział Społeczno-Administracyjny przesłał na adres Założycieli pismo informujące o uzależnieniu rejestracji Klubu od poczynienia pewnych zmian w statucie. W dniu dzisiejszym – grupa założycielska wystosowała pismo ustosunkowujące się do żądań Wydziału, w zasadzie je akceptując. Stąd też pozwalam sobie żywić nadzieję, że w najbliższych dniach sprawa rejestracji KIK-u będzie załatwiona pozytywnie.

Ostatecznie 9 maja Klub Inteligencji Katolickiej w Częstochowie został powtórnie zarejestrowany i mógł rozpocząć działalność. 5 czerwca odbyło się zebrania wyborcze, na którym powołano zarząd z Zofią Monikowską jako prezesem. 8 czerwca zarząd złożył wizytę biskupowi ordynariuszowi Stanisławowi Nowakowi celem podziękowania za pomoc w staraniach o ponowne powstanie Klubu. Przedstawiono też Pasterzowi Diecezji plany na przyszłość, otrzymując poparcie i pasterskie błogosławieństwo.

Pomieszczenia Klubu przy parafii Świętej Rodziny, wymagałyby kapitalnego remontu, na który nie było środków. Na szczęście ks. infułat Władysław Gołąb, proboszcz par. św. Zygmunta udostępnił KIK-owi lokal parafialny przy ul. Krakowskiej 1 do wspólnego użytkowania z biblioteką parafialną. W tym lokalu klub funkcjonował przez półtora roku, po czym w 1991 r. przeniósł się dzięki staraniom ks. Ireneusza Skubisia do parafii św. Jakuba, serdecznie przyjęty przez ówczesnego proboszcza ks. prał. Henryka Bąbińskiego i równie serdecznie przez jego następcę, ks. prał. Józefa Franelaka. We wrześniu 1989 r. na walnym zebraniu KIK prezesem został wybrany Adam Banaszkiewicz, który pełnił tę funkcję przez 18 lat. W styczniu 2008 r. walne zebranie wybrało na prezesa KIK Kazimierza Świtalskiego, pełniącego tę funkcję do dziś.

23 lata funkcjonowania KIK po powtórnej rejestracji w roku 1988 to okres, w którym wiele się wydarzyło zarówno w kraju jak i w naszym mieście. Członkowie KIK brali w tych wydarzeniach aktywny udział. Praca w Diecezjalnym Komitecie Pomocy Bliźniemu, podziemna działalność związkowa, aresztowania, internowania, przesłuchania, inwigilacje, zwolnienia z pracy, były dobrą szkołą patriotyzmu, odpowiedzialności i odwagi. Przykładem takich działań, które dotknęły członków KIK były osoby Bibianny Trzmiel, Adama Banaszkiewicza i Marka Kubary. Pani Bisia, która w stanie wojennym zaangażowała się bez reszty w pomoc osobom internowanym i aresztowanym, została za tę działalność wyrzucona z pracy w Szkole Handlowej, mieszczącej się wówczas przy ul. Korczaka. Banaszkiewicz i Kubara zostali zwolnieni z pracy na Politechnice Częstochowskiej (Banaszkiewicz po raz drugi, pierwszy raz w roku 1979) w odwecie za działalność społeczną, która nie była akceptowana przez władze, mimo, że wykonane przez nich prace doktorskie były przedstawiane do nagród rektora i ministra. Nie zgodzono się nawet na ich pracę na uczelni w charakterze pracowników technicznych, choć były takie możliwości.

Trzeba stwierdzić, że członkowie Klubu Inteligencji Katolickiej w Częstochowie dobrze sprawdzili się w tym trudnym czasie, gdy więc przyszedł moment przemian i utworzyły się nowe możliwości, nie zawahali się podjąć nowych zadań.

Pierwszym z nich było skonsolidowanie wielu bardzo różnych nurtów opozycyjnych, które dotąd gromadziły się wokół dwóch duszpasterzy. W południowej części miasta środowiska robotnicze, zwłaszcza pracowników Huty jednoczył ks. Zenon Raczyński, kapelan „Solidarności”, proboszcz parafii św. Józefa na Rakowie, który co miesiąc gromadził tłumy na Mszach świętych za Ojczyznę. Na północy animatorem życia społecznego był ks. Marian Duda, znany jeszcze z czasów stanu wojennego, gdy towarzyszył księdzu biskupowi Franciszkowi Musielowi podczas odwiedzin miejsc internowania, udzielał pomocy represjonowanym a od 1983 r. został duszpasterzem akademickim, obejmując tę funkcję po ks. dr. Ireneuszu Skubisiu, który poświęcił się pracy nad tworzeniem od podstaw reaktywowanego Tygodnika Katolickiego „Niedziela”. Kościół św. Wojciecha a właściwie pomieszczenia Duszpasterstwa Akademickiego, stały się „salonem opozycji” i miejscem spotkań środowisk inteligencji. W styczniu 1988 r. biskup częstochowski Stanisław Nowak powierzył ks. Dudzie obowiązki duszpasterza środowisk zawodowych. Jednym z elementów działalności tego duszpasterstwa była możliwość tworzenia opiniodawczego gremium laikatu tzw. Konsulty. Wiosną 1988 r. Konsulta stała się formą reprezentacji różnych środowisk opozycyjnych. W gronie inicjatorów byli m. in. członkowie KIK: Janina Ujma, Halina Agata Grzybowska, Maria Barucka, Michał Woziwodzki i Benedykt Bilnik. W końcu 1988 r. zdecydowano o rozszerzeniu Konsulty, tak aby była ona rzeczywistą reprezentacją opozycji częstochowskiej. 1 lutego 1989 r. odbyło się pierwsze spotkanie poszerzonego składu Konsulty. Przewodniczącą został wybrana doc. Janina Ujma z Katedry Chemii Politechniki Częstochowskiej, członek KIK, członek DKPB, znana także w Duszpasterstwie Akademickim. Od początku starano się o możliwie dużą reprezentatywność, co nie było łatwe. Nie wszystkie struktury „S” już się ujawniły a związek „Solidarność” był niezwykle ważnym elementem tego układu. W marcu 1989 r. nastąpiły wreszcie jawne wybory jego władz, szefem został Aleksander Przygodziński, pracownik częstochowskiej Huty. Do Konsulty doproszono także przedstawicieli „Solidarności” Rolników Indywidualnych, NZS, Katolickiego Związku Akademickiego „Emaus”, Towarzystwa Gospodarczego, duszpasterstw nauczycieli, środowisk kultury i innych. Wiarygodność poszczególnych osób i środowisk musiała być potwierdzona przez osoby już uczestniczące w pracach gremium. Dobór uczestników był bardzo ważny, bo licząca około 60 osób Konsulta miała wybrać Komitet Obywatelski oraz zatwierdzić wybór kandydatów Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w wyborach parlamentarnych 1989. Wybór przez Konsultę 10-osobowego Regionalnego Komitetu Obywatelskiego nastąpił 8 kwietnia 1989 r. Komitet Obywatelski miał być organem wykonawczym odpowiedzialnym za organizację kampanii wyborczej a kandydatów do Sejmu i Senatu miała zaakceptować Konsulta in gremio. W skład RKO wybrano: Janinę Ujmę (przewodnicząca), Adama Banaszkiewicza, Marka Dziubka, Jerzego Ziorę (wszyscy byli członkami KIK) a także Szymona Giżyńskiego, Jarosława Kapsę, Piotra Tokarczyka a kilka dni potem Jerzego Zająca, Teodora Harabasza (KIK) oraz jako doradcę członka KIK Zbigniewa Piekutowskiego. Kilka dni potem zostało uruchomione Biuro Wyborcze z Marianem Magierą na czele oraz Mariuszem Maszkiewiczem jako jego zastępcą. Chcemy jeszcze raz podkreślić, że członkowie KIK jak zawsze dotąd, tak i teraz występowali wyłącznie we własnym imieniu a nigdy jako reprezentanci stowarzyszenia. Decyzję taką podjęło Walna Zgromadzenie Klubu w deklaracji z 7 października 1990, która brzmiała następująco: „Walne Zgromadzanie Klubu Inteligencji Katolickiej w Częstochowie przyjmuje zasadę, że w obecnej sytuacji Kraju, w okresie budowania demokracji polskiej członkowie klubu i władz klubowych mogą uczestniczyć w różnych ugrupowaniach politycznych we własnym imieniu, jednak nie angażując się i nie wykorzystując Klubu dla poparcia takich ugrupowań. Natomiast członkowie Klubu nie mogą angażować się w ruchy polityczne, których program i działalność sprzeczne są z wartościami i zasadami etyki chrześcijańskiej”.

Jeśli piszemy w tym momencie i dalszych częściach niniejszego opracowania o członkach Klubu Inteligencji Katolickiej w Częstochowie, biorących udział w działalności publicznej to należy to rozumieć w ten sposób, że żadna z wymienionych osób nie była delegowana do działalności publicznej przez zarząd KIK, natomiast wszystkie występowały, zgodnie z uchwałą walnego zgromadzenia, we własnym imieniu.

Prawybory kandydatów do Sejmu i Senatu odbyły się 20 kwietnia 1989 r. Wcześniej oczywiście odbywały się konsultacje i próby znalezienia najlepszych kandydatów. Propozycji kandydowania do Senatu nie przyjęli między innymi członkowie KIK: Janina Ujma oraz lekarz Wanda Terlecka (obie panie chciały poświęcić się głównie pracy zawodowej), Adam Banaszkiewicz (powodem była chęć poświęcenia się pracy w KIK oraz zajęcia się edukacją muzyczną dzieci; z tych samych powodów nie przyjął on późniejszej propozycji objęcia funkcji Kuratora Oświaty i Wychowania) i Michał Woziwodzki a spoza KIK-u Aleksander Przygodziński, przywódca częstochowskiej „Solidarności”. Ostatecznie Komitet Obywatelski przedstawił pod głosowanie Konsulty następujące kandydatury: do Senatu Andrzeja Machalskiego z Warszawy, który był odpowiedzialny za budowę zaplecza finansowego ogólnopolskiej kampanii wyborczej oraz Andrzeja Rozmarynowicza, adwokata z Krakowa, zasłużonego także dla Częstochowy. Propozycję jego kandydatury wysunął Adam Banaszkiewicz. Do Sejmu przedstawiono kandydatury Marka Dziubka (członek KIK), Ryszarda Iwana z Lublińca oraz Jarosława Kapsy. Wszystkie te osoby, które miały także innych kontrkandydatów podczas głosowania, zostały przez Konsultę zaakceptowane, choć wynik głosowania nie był jednomyślny.

Od tej pory zaczęła się intensywna praca wyborcza, dokładnie opisana w książkach Marii Nowakowskiej Majcher: „Opozycja w regionie częstochowskim 1981-1989” oraz Jarosława Kapsy „Komitet Obywatelski w Częstochowie 1989-1990”. Skoncentrujemy się zatem w tym miejscu tylko na udziale w tej pracy członków Klubu Inteligencji Katolickiej w Częstochowie. Największą pracę wykonała przewodnicząca RKO „S” Janina Ujma, pomagali jej pozostali członkowie RKO: Adam Banaszkiewicz, Jerzy Ziora, Teodor Harabasz, Zbigniew Piekutowski. W pracach wyborczych spośród członków KIK uczestniczyli także Zbigniew Malak, zastępca prezesa Wojewódzkiej Komisji Wyborczej, Teresa Staniowska, członkini tej komisji, Zbigniew Chmielewski i Benedykt Bilnik, członkowie Okręgowej Komisji Wyborczej a także Stanisław Cichoń, Andrzej Gała i Kazimierz Świtalski.

Po historycznym zwycięstwie wyborczym „Solidarności” w dniu 4 czerwca 1989 r., w październiku nastąpiła zmiana formuły dotychczasowego Regionalnego Komitetu Obywatelskiego. Reprezentacją regionu stał się Federacja Komitetów Obywatelskich Województwa Częstochowskiego. Przewodniczącą Federacji została Janina Ujma a jej zastępcami byli Andrzej Golański , Szymon Giżyński i Jerzy Zając. Równolegle powstał Częstochowski Komitet Obywatelski, w skład którego weszło 40 osób z różnych organizacji. Jego przewodniczącym został Jerzy Zając a wiceprzewodniczącymi Szymon Giżyński, Andrzej Znak, Janina Ujma i Jerzy Ziora (oboje członkowie KIK). Ponadto w składzie prezydium znaleźli się Halina Agata Grzybowska i Tadeusz Wrona (również członkowie KIK) a także Krzysztof Jawor, Wojciech Kiliński, Marian Sadowski i Mścisław Wroński. Ani Federacja ani też CzKO nie używały odtąd nazwy „Solidarność”, która została zastrzeżona dla związku zawodowego.

Podstawowym zadaniem CzKO stało się przygotowanie do wyborów samorządowych zaplanowanych na 27 maja 1990. Utworzono sześć Dzielnicowych Komitetów Obywatelskich, w których skład weszli m. in. następujący członkowie KIK: Barbara Głąb, Adam Banaszkiewicz, Anna Woźnicka, Marek Zalewski, Andrzej Gała, Michał Woziwodzki, Teresa Staniowska, Krzysztof Piechocki, Zbigniew Malak. W Komisji Samopomocy CzKO, której przewodniczyła Agata Ostaszewska, pracowała Aleksandra Buchaniec. Komisja rozwinęła bardzo intensywną działalność w zakresie dożywiania dzieci i młodzieży, organizowania wypoczynku wakacyjnego, pomocy rodzina-rodzinie. Przeprowadzono bardzo szeroką akcję zbiórki pieniędzy na te cele, w którą wielu członków KIK-u włączyło się czynnie jako organizatorzy i darczyńcy. Od lutego 1990 r. CzKO zaczął wydawać własne pismo „Wiadomości Częstochowskie”. Spośród członków KIK w skład redakcji wchodzili Tadeusz Wrona i Adam Banaszkiewicz. CzKO współpracował także z reaktywowanym samorządem lekarskim. Pierwszym prezesem Okręgowej Izby Lekarskiej w Łodzi (obejmującej także Częstochowę) została dr Wanda Terlecka, członkini częstochowskiego KIK-u. W gronie współpracujących z CzKO środowisk kombatanckich znaleźli się członkowie KIK Zygmunt Łęski i Andrzej Gała. W skład utworzonej w lutym 1990 Fundacji „Samorządna Częstochowa” spośród członków KIK weszli: Janina Ujma (pierwsza przewodnicząca), Tadeusz Wrona, Jerzy Ziora a nieco później Adam Banaszkiewicz (który następnie objął przewodnictwo Fundacji).

W marcu 1990 na porządku dziennym stanęła sprawa zmian w administracji wojewódzkiej. Wojewoda częstochowski Grzegorz Lipowski popełnił wykroczenie (zatrzymano go podczas jazdy samochodem pod wpływem alkoholu). Premier przyjął jego dymisję a w tym samym dniu w siedzibie „Solidarności” na ul. Modzelewskiego (obecnie ul. Śląska) odbyło się spotkanie 55 osób, które miały zdecydować o wyłonieniu kandydata opozycji na stanowisko wojewody. Zgłoszono 3 kandydatury: Marcelego Antoniewicza (historyka z WSP), Jerzego Guły (inżyniera z częstochowskiej Huty, członka KIK) oraz Andrzeja Golańskiego, przedsiębiorcy z Poraja. Dwaj ostatni przeszli do drugiej tury, uzyskali w niej podobną liczbę głosów i obie ich kandydatury zostały przesłane do wyboru przez premiera RP. Wojewodą częstochowskim został Jerzy Guła a jego zastępcą Janusz Wójcik. Propozycji powołania na stanowisko wicewojewody, złożonej przez posła Jarosława Kapsę, nie przyjął Adam Banaszkiewicz, z przyczyn o których już wcześniej pisaliśmy. Nie przyjął również propozycji objęcia stanowiska Kuratora Oświaty i Wychowania.

W tym miejscu trzeba wspomnieć o utworzonej w dniu 8 marca 1990 r. Unii Laikatu Katolickiego, która postawiła sobie za cel zjednoczenie zarówno wielu osób, jak i wspólnot katolickich, które chciałyby zaangażować się w życie polityczne państwa zgodnie ze swoim chrześcijańskim sumieniem i w jedności z nauką społeczną głoszoną przez pasterzy Kościoła. Opiekunem Unii został ks. Marian Duda. Pod deklaracją podpisali się m. in. : Maria Barucka, Mścisław Wroński, Czesław Tylicki, Krzysztof Mirski, Jerzy Guła, Teodor Harabasz, Jerzy Krawczyk i inni. W okresie tworzenia deklarację podpisały także osoby związane z „Dyskursem”: Mariusz Maszkiewicz, Leszek i Zdzisław Kulawikowie. Później jednak ta grupa byłych WiP-owców zdystansowała się od ULK. Spośród sygnatariuszy deklaracji Maria Barucka, Jerzy Guła, Teodor Harabasz i Jerzy Krawczyk byli również członkami KIK-u.

W kierowanym przez Jerzego Gułę Urzędzie Wojewódzkim lub w urzędach podległych wojewodzie pracę na wysokich stanowiskach podjęli członkowie ULK, którzy byli również członkami KIK: Bogumił Sobuś został Wojewódzkim Inspektorem Ochrony Środowiska, Edward Sokołowski dyrektorem Wydziału Ochrony Środowiska UW a następnie prezesem Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska a Jerzy Krawczyk dyrektorem Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej.

Spośród członków KIK Zbigniew Pyzik pełnił ponadto funkcję kierownika Oddziału Kontroli w Wydziale Organizacyjno-Prawnym i Nadzoru Urzędu Wojewódzkiego a Witold Jadczyk został członkiem Kolegium nowo utworzonej po transformacji Regionalnej Izby Obrachunkowej.

W dalszej perspektywie w czasie wyborów parlamentarnych ULK utworzyła porozumienie ze Zjednoczeniem Chrześcijańsko – Narodowym tworząc w wyborach parlamentarnych w 1991 r. Wyborczą Akcję Katolicką. Posłami zostali wówczas członkowie ULK: Maria Barucka (będąca również członkiem KIK) i Józef Błaszczeć.

Z uwagi na to, że szybkim krokiem zbliżały się pierwsze w wolnej Polsce wybory samorządowe, konieczna była wytężona praca, aby wybrać 50 kandydatów do Rady Miasta. W pracach komisji selekcyjnej, która zweryfikowała 161 zgłoszonych kandydatów wzięli udział spośród członków KIK Zbigniew Malak i Adam Banaszkiewicz.

W wyborach w dniu 27 maja 1990, które stały się kolejnym sukcesem „Solidarności” wzięli udział jako kandydaci i zostali wybrani na radnych następujący członkowie Klubu Inteligencji Katolickiej w Częstochowie: Tadeusz Wrona (został następnie prezydentem Częstochowy), Teodor Harabasz (objął funkcję wiceprzewodniczącego Rady Miasta), Karol Świerczyński, który został wicekuratorem Oświaty i Wychowania, Barbara Głąb, Anna Woźnicka, Marian Dziewoński, Kazimierz Stępień, Marek Zalewski, Zygmunt Łęski, Jerzy Ziora i Michał Woziwodzki. Na stanowisko wiceprezydenta został wybrany członek KIK Zbigniew Chmielewski, który w czasie wyborów pełnił funkcję przewodniczącego Miejskiej Komisji Wyborczej (w skład tej komisji spośród członków KIK weszli także Benedykt Bilnik, Stanisław Cichoń i Kazimierz Świtalski).

W kolejnych wyborach do Rady Miasta w latach 1994, 1998, 2002, 2006 i 2010 członkowie KIK byli wybierani z ramienia Ligi Miejskiej (1994), AWS (1998) oraz Porozumienia Samorządowego Wspólnota (2002, 2006 i 2010). Były to następujące osoby:

Aleksandra Bugaj, Barbara Głąb, Elżbieta Janczarek, Łucja Szota, Anna Woźnicka, Adam Banaszkiewicz, Marian Dziewoński, Konrad Głębocki, Jerzy Krawczyk, Janusz Kula, Stefan Polis, Bogumił Sobuś, Edward Sokołowski, Tadeusz Wrona, Kazimierz Świtalski i Jerzy Ziora. Niektóre z tych osób były wybierane kilkakrotnie i pełniły ważne miejskie funkcje. Należy podkreślić, że członkowie KIK nigdy nie brali w tych wyborach udziału jako kandydaci reprezentujący partie polityczne, choć formalnych przeszkód ku temu nie było, występowali natomiast z ramienia ugrupowań samorządowych.

Ostatnie 23 lata historii klubu to setki różnych wydarzeń: wykładów, spotkań dyskusyjnych, filmów o tematyce religijnej, wystaw, pieszych wycieczek na Jurę, pielgrzymek, koncertów, zbiórek pieniędzy na cele charytatywne, oświadczeń i apeli w ważnych dla Polski i dla naszego miasta sprawach. Większość tych wydarzeń zamieszczamy w kalendarium, w tym miejscu ograniczymy się tylko do wspomnienia najważniejszych z nich. Zasadniczą formą działalności była praca w sekcjach.

Sekcja wiedzy religijnej. Pracami sekcji kierowała od 1989 r. do czerwca 1993 Maria Żmigrodzka, od czerwca do września 1993 Maria Migalska, w latach 1994 – 1995 Genowefa Szaban, w roku 1996 Maria Migalska, Zofia Monikowska i Genowefa Szaban, w latach 1997 - 2004 Teresa Staniowska a po jej śmierci zarząd klubu in gremio. W początkowej fazie opiekę nad pracami sekcji sprawowała s. Irena Makowicz, ks. Sebastian Kępa i ks. Marian Szczerba. W ramach prac sekcji wygłoszono 124 referaty w kilku cyklach: Pismo Święte (omawianie poszczególnych ksiąg Starego i Nowego Testamentu), nauczanie Ojca Świętego Jana Pawła II (analiza jego homilii wygłoszonych w czasie IV pielgrzymki do Ojczyzny dotyczących poszczególnych przykazań Dekalogu oraz niektórych dokumentów papieskich np. encykliki „Laborem Exercens”), historia Kościoła oraz kilkuletni cykl „Święci w dziejach narodu polskiego”. W latach 1993 – 1996 w kaplicy katechetycznej par. św. Jakuba wyświetlane były filmy o tematyce religijnej dla członków klubu oraz parafian. Opiekę nad tymi projekcjami sprawował Witold Jadczyk. W sumie pokazano 20 filmów.

Sekcja historyczna. Sekcją w latach 1989 – 1992 kierowała Helena Orpych z pomocą Zbigniewa Pyzika, w latach 1993 – 1995 Krzysztof Wielgut a od roku 1996 do 2000, kiedy sekcja zakończyła działalność – kierował nią zarząd KIK in gremio. W sumie w ramach sekcji odbyło się 31 wykładów. Ponadto w ramach sekcji dzięki współpracy z ks. Marianem Dudą, duszpasterzem akademickim miały także miejsce w latach 1989 – 1990 w auli duszpasterstwa akademickiego w par. św. Wojciecha projekcje filmowe wideo o tematyce historycznej, patriotycznej i religijnej. Odpowiedzialnym za te projekcje był Zbigniew Chmielewski. W ramach sekcji odbywały się bardzo interesujące spotkania z członkami naszego Klubu (Krystyna Markowska, Aleksandra Siedlecka, Zygmunt Łęski, Janusz Miklewski, Zygmunt Kempa), którzy dzielili się swoimi wstrząsającymi przeżyciami z więzień, obozów, miejsc zesłań. W tych jak i wszystkich innych spotkaniach uczestniczyli harcerze ze Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej. Członkowie sekcji uczestniczyli gremialnie w obchodach rocznic ważnych wydarzeń historycznych oraz świąt państwowych (Msze św. w Archikatedrze, pochody patriotyczne i składanie kwiatów przed pomnikiem Józefa Piłsudskiego na pl. Biegańskiego i przed Grobem Nieznanego Żołnierza.

Sekcja charytatywna ( solidarności rodzin ). Sekcji tej w latach 1990 – 1997 przewodniczyła Wanda Prasoł, w latach 1998 – 2000 wspólnie z Barbarą Woźniak, w latach 2001 – 2003 Barbara Woźniak, a w kolejnych zarząd klubu in gremio. Podstawową formą działalności były zbiórki pieniędzy na cele charytatywne np. na potrzeby Domu Samotnej Matki w Żarkach, ofiar trzęsienia ziemi w Armenii, opłacanie posiłków dzieci z rodzin niezamożnych w szkołach nr 9, nr 40 i Liceum Medycznego ( w sumie kilkudziesięciu uczniów), schroniska dla bezdomnych mężczyzn im św. Brata Alberta, pokrywanie kosztów leczenia i zakup leków dla członków klubu mających problemy finansowe, rehabilitację dziecka z porażeniem mózgowym. Członkowie sekcji dofinansowywali także takie przedsięwzięcia jak: kolonie i zimowiska dla dzieci z Domu Dziecka, szkoły specjalnej nr 5, dzieci z parafii św. Jakuba, św. Rodziny, św. Barbary, św. Antoniego, Matki Boskiej Zwycięskiej, dzieci – ofiar powodzi z Opolszczyzny, udzielili także pomocy finansowej w zorganizowaniu kolonii przez Zgromadzenie Córek Maryi, dofinansowali pobyt 45 dzieci Polaków z Łotwy, ufundowali stypendia dla uczniów Niższego Seminarium Duchownego (czuwała nad tym Bibianna Trzmiel), stypendia dla trojga utalentowanych muzycznie dzieci, dofinansowali wyjazd zagraniczny dwóch dziewcząt z chóru jasnogórskiego. Członkowie klubu podjęli akcję „Medyk” – zbiórkę na potrzeby studenta medycyny przygotowującego się do przeszczepu szpiku, składali ofiary na remont wałów jasnogórskich, budowę Katedry częstochowskiej i remont kościoła na Białorusi. Oprócz pomocy stricte finansowej członkowie sekcji angażowali się także w inne przedsięwzięcia np. organizowanie świetlicy dla dzieci zaniedbanych środowiskowo z parafii Narodzenia Pańskiego (jedna z członkiń sekcji ofiarowała na ten cel telewizor), kilkuletnią pracę w kuchni Dzieła w Służbie Bożego Miłosierdzia przy ul. Focha (szczególnie aktywny był udział Krystyny Klajn, Wandy Prasoł, Marii Lesińskiej i Zofii Kosińskiej), goszczenie w swoich domach pielgrzymów ze Wschodu, np. z Kazachstanu, młodzieży prawosławnej z Moskwy, zbiórkę i dystrybucję odzieży np. dla Ośrodka dla Niepełnosprawnych „Samarytanin” oraz Polaków na Łotwie i dla parafii św. Jakuba, udział w organizacji Dnia Dziecka w Olsztynie k. Częstochowy ( panie Lesińska, Prasoł i Nowińska), przekazywanie paczek świątecznych z odzieżą i słodyczami (np. dla dzieci z parafii pw. Pierwszych Pięciu Męczenników Polski). Źródłem środków na cele charytatywne oprócz zbiórek były przez kilka lat diety przekazywane na te cele przez radnych – członków Klubu.

Sekcja współpracy z Polakami na Wschodzie. Sekcja ta powstała z inicjatywy Ryty Turowskiej, która kierowała nią wraz z mężem Alfonsem. Głównym zadaniem sekcji było nawiązywanie kontaktów i udzielanie pomocy naszym rodakom na Wschodzie. Pomoc ta miała różne formy. Zasadniczą była zbiórka i wysyłka książek, czasopism, odzieży i drobnych upominków a także modlitewników, tekstów kolęd, obrazków religijnych do następujących krajów: na Litwę, Łotwę, Białoruś, Ukrainę, do Kazachstanu i Rumunii. W okresie od 1989 do 1996 r., kiedy ze względu na rosnące koszty przesyłek zaprzestano tej formy działaności, wysłano do krajów byłego Związku Radzieckiego ponad 100 paczek. Członkowie sekcji otaczali ponadto opieką grupy pielgrzymkowe na Jasną Górę (trzykrotnie z Łotwy i trzykrotnie z Kazachstanu). Gościliśmy w naszych domach dzieci z polskich rodzin z Łotwy w okresie bożonarodzeniowym. Szczególną opieką nasz KIK otoczył szkołę w Kamionce (Kazachstan), gdzie nauczycielem języka polskiego był częstochowianin Zbigniew Szpruta – wysyłano tam książki, pomoce naukowe, odzież, słodycze i pieniądze. Dla kościoła w Rezekne (Łotwa) ofiarowaliśmy mszał w języku polskim i chorągiew procesyjną. W okresach świątecznych wysyłano kartki z życzeniami do osób prywatnych i instytucji takich jak Polskie Stowarzyszenie Kulturalne w Samborze (Ukraina), Stowarzyszenie Kulturalne Polaków w Lidzie (Białoruś), Stowarzyszenie Polaków na Łotwie, szkoły w Polukne i Karwi (Litwa) oraz szkoła w Kamionce (Kazachstan).

Sekcja turystyczna. Pracom sekcji przewodził w 1989 r. Zygmunt Łęski a od 1990 aż do dziś Grzegorz Kotas, krajoznawca i przewodnik. Zasadniczymi formami pracy były prelekcje z przeźroczami przedstawiające najpiękniejsze regiony Polski i Europy ( 75 spotkań ), wycieczki piesze, głownie na Jurę ( 27 ), spotkania z piosenką religijną i turystyczną ( 10 ) oraz wycieczki turystyczno – patriotyczne ( 2 ) i ogniska w Mirowie ( 3 ). Były to często spotkania wielopokoleniowe, umożliwiające lepsze poznanie się członków klubu i zacieśnienie wzajemnych więzi.

Klub brał udział w licznych inicjatywach na szczeblu ogólnopolskim, archidiecezjalnym i miejskim.

W czerwcu 1989 roku KIK w Częstochowie wszedł w skład Ogólnopolskiego Porozumienia Klubów Inteligencji Katolickiej powołanego przez 80 Klubów z Polski na Jasnej Górze w czasie VIII Pielgrzymki KIK-ów. Prezes częstochowskiego KIK-u Adam Banaszkiewicz był przewodniczącym Rady Porozumienia w latach 1994-1995. Rada Porozumienia począwszy od roku 1991 wydawała kwartalnik „Życie Klubów”, redagowany w Warszawie, drukowany w Gdańsku, w którym kluby dzieliły się doświadczeniami ze swej działalności. Trzeba podkreślić, że Rada Porozumienia wspomagała także kluby finansowo, korzystając ze środków wypracowanych przez przedsiębiorstwo „Libella”. Ta pomoc pozwalała finansować ciekawe przedsięwzięcia, na które klubów nie byłoby stać. Członkowie Rady Porozumienia KIK spotykali się zwykle dwa razy do roku wymieniając doświadczenia z pracy klubowej, dyskutując i wydając oświadczenia. Dyskusje były często bardzo gorące a poszczególne kluby różniły się nieraz na temat oceny bieżących wydarzeń z życia społecznego i politycznego. Dobitnym przykładem takich różnic były dyskusje na temat Radia Maryja czy też dyskusja na temat konstytucji w roku 1997. Część KIK-ów mocno skrytykowała oświadczenie klubu warszawskiego na ten temat. Warto w tym miejscu przytoczyć zdanie klubu częstochowskiego wyrażone w oświadczeniu z dnia 10 maja 1997 podpisane przez prezesa Klubu Adama Banaszkiewicza:

Zarząd Klubu Inteligencji Katolickiej w Częstochowie sprzeciwia się oświadczeniu Zarządu KIK w Warszawie, który w apelu do społeczeństwa polskiego o zachowanie zasad umiaru i zdrowego rozsądku w dyskusji w sprawie konstytucji krytykuje wyłącznie działania środowisk katolickich a pomija milczeniem agresywną postawę laickich środków przekazu i polityków obozu rządzącego. Oświadczenie Zarządu KIK w Warszawie abstrahuje od całego kontekstu walki z Kościołem i wartościami chrześcijańskimi, jaką od dłuższego czasu w Polsce obserwujemy (wystarczy wspomnieć ustawę o ochronie życia i odmowę ratyfikacji Konkordatu ze względów politycznych). Zarząd KIK w Częstochowie całkowicie solidaryzuje się ze słowami Episkopatu Polski, który uwzględniając historyczne znaczenie aktu Konstytucji zwrócił uwagę na poważne zastrzeżenia moralne jaki budzi jej tekst i wezwał do podjęcia w sumieniu decyzji wyrażającej odpowiedzialność przed Bogiem i historią.

O podobnych sporach światopoglądowych pisze Zbigniew Nosowski, czołowy działacz warszawskiego KIK-u oraz redaktor „Więzi”:

Kilkakrotnie już toczyły się w gronie działaczy KIK z całej Polski ostre spory o przydatność takich – kluczowych dla tradycji ruchu „Znak” – pojeć jak dialog, pluralizm czy tolerancja. Działacz łódzkiego KIK publicznie zastanawiał się w marcu 1993 r., czy „Tygodnik Powszechny” ze względu na swoje treści może jeszcze być uważany za pismo katolickie. Podczas regionalnego zjazdu klubów z Polski północnej i zachodniej w Szczecinie 9-10 października 1993 r. zwolennicy dialogu argumentowali, że jest on po prostu poszukiwaniem możliwości współpracy tam, gdzie zasadnicza różnica poglądów nie stoi na przeszkodzie. Oponenci zaś twierdzili, że każdy dialog jest relatywizowaniem prawdy – a kluby powinny być wyrazicielami postaw jednoznacznych w świecie, który się chwieje. Również podczas spotkania prezesów na Jasnej Górze w czerwcu 1993 r. starli się w dyskusji zwolennicy i przeciwnicy stosowania języka walki (bitwa, wojna itp.) w celu głoszenia Ewangelii”.

Z. Nosowski konkluduje następnie, że nie można mówić o spójnej KIK-owskiej formacji inteligencji katolickiej, że powstające w latach osiemdziesiątych nowe kluby były jedynym wówczas dostępnym sposobem organizacji lokalnej inteligencji, a „stare” KIK-i nie usiłowały pozbawić ich samodzielności przez narzucenie sposobu myślenia. (...) Obecnie Kluby są miejscem, w którym zderzają się zwolennicy różnych stylów katolickiego myślenia.

I rzeczywiście, kluby nie były jednolite pod względem poglądów na bieżące sprawy dotyczące Ojczyzny i Kościoła. Jeszcze w latach dziewięćdziesiątych można było je podzielić na bardziej tradycyjne i bardziej modernistyczne. Dziś, po kilkunastu latach, wydaje się, że prawie wszystkie kluby można zaliczyć do pierwszej kategorii. Te ogólne określenia należałoby jednak przypisać poglądom wyrażanym przez przedstawicieli klubów na spotkaniach prezesów, bo jest rzeczą oczywistą, że wewnątrz klubów panuje pluralizm poglądów poszczególnych członków. Tak też jest i w klubie częstochowskim. Różnice poglądów nie zmieniają faktu, że jesteśmy jedną klubową rodziną.

Wracając do udziału klubu w inicjatywach zewnętrznych, członkowie KIK (Barbara Głąb i Adam Banaszkiewicz) wchodzili w skład komitetu organizacyjnego Światowego Kongresu Rodziny w Warszawie w roku 1994, brali udział w Kongresie Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich (Witold Jadczyk), brali udział w pracach Rady Ruchów, Stowarzyszeń i Bractw Archidiecezji Częstochowskiej (Adam Banaszkiewicz przez kilka kadencji pełnił funkcję wiceprzewodniczącego zarządu), w pracach Komitetu Organizacyjnego XIX Międzynarodowego Kongresu Mariologicznego na Jasnej Górze w 1996 r. (Barbara Głąb i Adam Banaszkiewicz). Barbara Głąb weszła w skład Krajowej Rady Katolików Świeckich przy Episkopacie Polski.

Klub wielokrotnie zabierał głos w sprawach ważnych dla Ojczyzny i Kościoła. W okresie zmian ustrojowych podejmował uchwały ustosunkowujące się do negocjacji „okrągłego stołu” oraz reform gospodarczych (rok 1988), kierował pisma do Komisji Kultury Sejmu sprzeciwiając się radykalnym posunięciom programowym i personalnym w Ośrodku Radia i Telewizji w Katowicach (1990), wydał oświadczenie w sprawie poparcia walki narodu litewskiego o niepodległość (1990) , kierował pisma do prezesa Radiokomitetu w sprawie pornografii, poparł apel Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców w sprawie uzupełnienia Ustawy o Systemie Oświaty, wydał oświadczenie w sprawie Ustawy o obronie życia poczętego (1991), obrażania uczuć osób wierzących, poszanowania życia, ataków na księży katolickich i w sprawie wyborów do Parlamentu (1993), protestował przeciwko uchwale Parlamentu Europejskiego o zawieraniu związków przez osoby tej samej płci (1994), liberalizacji prawa dotyczącego planowania rodziny, pornografii i handlu alkoholem (1997), zajmował stanowisko w sprawie ustawy konstytucyjnej (1997), dał wyraz oburzeniu przeciwko zachowaniu prezydenta A. Kwaśniewskiego w Charkowie (2000), protestował w związku ze sprofanowaniem wizerunku Matki Bożej Częstochowskiej na wystawie „Irreligia” w Brukseli (2001) Na szczeblu lokalnym KIK zaangażował się w prace związane ze zmianami nazw ulic w Częstochowie, protestował kilkakrotnie przeciwko propozycjom zwiększenia liczby punktów sprzedaży alkoholu, przeciwko próbom likwidacji Ośrodka Promocji Kultury „Gaude Mater” (1999), przeciwko polityce edukacyjnej i budżetowej Zarządu Miasta, przeciwko zatrudnieniu w TVP A.Darskiego, propagatora satanizmu (2011) i w wielu innych sprawach.

Klub zaangażował się czynnie w walkę o utrzymanie województwa częstochowskiego. W roku 1999 członkowie Klubu uczestniczyli w powołaniu Ruchu na Rzecz Częstochowy mającego w założeniach tworzenie koncepcji służących rozwojowi Częstochowy a w bliższej perspektywie zapobieżenie likwidacji województwa częstochowskiego.

W roku 1991 w czasie VI Światowego Dnia Młodzieży w pomieszczeniach KIK-u w par. św. Jakuba mieściła się w dniach 6-20 sierpnia recepcja dla pielgrzymów ze Wschodu, gdzie bez przerwy, przez wszystkie dni i do późnych godzin nocnych Adam Banaszkiewicz rejestrował przybywające grupy pielgrzymów oraz za pośrednictwem młodzieżowych przewodników młodych lub innych osób kierował je na kwatery. Także inni członkowie Klubu dyżurowali w sekretariacie w ciągu tych dwu tygodni na zmianę po trzy godziny od 8.00 do 23.00 pomagając w różnych sprawach, sprzątając, rozdzielając żywność i napoje czy służąc informacją. Były to następujące osoby: Irena Awgulewicz, Tadeusz Fajgielski, Stefan Furmańczyk, Waldemar Giełażyn, Maria Kobiś, Teresa Krawiec, Zofia Monikowska, Czesława Nowicka, Anna Polak, Wanda Prasoł, Czesława Sędzielewska, Bibianna Trzmiel, Janina Ujma, Barbara Wożniak, Maria Żmigrodzka. Liczni członkowie Klubu przyjmowali w swoich domach i ogrodach niekiedy po kilkudziesięciu pielgrzymów, nocowali, żywili, otaczali opieką, pracowali także przy parafiach i na polach namiotowych, w grupach porządkowych i sanitarnych, obsługując setki osób. Czynili to całkowicie bezinteresownie i ofiarnie, mimo trudności polegających na tym, że wielu pielgrzymów przyjechało całkowicie nieprzygotowanych, bez ciepłej odzieży, licząc na noclegi w domach. W tej trudnej sytuacji członkowie KIK okazywali im serdeczność a w zamian spotykali się z dużym zrozumieniem. Dla wielu pielgrzymów ze Wschodu udział w uroczystościach, a zwłaszcza w pieszych pielgrzymkach był wielkim przeżyciem, czasem spotkania z przyjaciółmi z całego świata, zaś dla niektórych pierwszym spotkaniem z Bogiem. Dla członków częstochowskiego KIK było wielką radością mieć w tych przeżyciach swój udział. Te dni zaowocowały późniejszymi kontaktami z dziećmi i młodzieżą z Rezekne na Łotwie, z Kazachstanu, Ukrainy, których gościliśmy w Częstochowie i którym wysyłaliśmy książki, ubrania, żywność. Szczególną pracę w te kontakty włożyła Ryta Turowska. Trzeba podkreślić też szczególny wkład w organizację Światowego Dnia Młodzieży prezydenta Częstochowy Tadeusza Wrony oraz wiceprezydenta Zbigniewa Chmielewskiego, który pełnił funkcję przewodniczącego Miejskiego Komitetu Organizacyjnego tego spotkania młodzieży z całego świata (obaj są członkami KIK). W czasie tych uroczystości Ojciec Święty wypowiedział znamienne słowa: Częstochowa jako miejsce spotkania wyłoniła się w gruncie wydarzeń w środkowej i wschodniej Europie, których punktem newralgicznym był rok 1989. Można by powiedzieć, że sama Opatrzność wskazała w tym kontekście na Jasną Górę jako miejsce właściwe światowego spotkania młodzieży (...). Organizatorzy zdają sobie sprawę, że stawiając takie zadanie przed naszym sanktuarium, przed diecezją częstochowską w Polsce, a także przed instytucjami administracji państwowej , zażądali od wszystkich szczególnego wysiłku(...). Składam najserdeczniejsze podziękowanie. Składam je wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób i na różnych etapach kształtowali dzieło tego młodzieżowego spotkania.

Podczas tych uroczystości prezydent Tadeusz Wrona i przewodniczący Rady Miasta Teodor Harabasz (obaj członkowie KIK-u) w obecności całej Rady Miasta, wręczyli 15 sierpnia na Jasnej Górze Ojcu Świętemu symboliczny klucz do miasta oraz dyplom nadania Honorowego Obywatelstwa Częstochowy. Tytuł został nadany uchwałą Rady podjętą jednomyślnie 27 maja1991 r.; Częstochowa stała się pierwszym polskim samorządem, którego obywatelem honorowym zgodził się zostać Ojciec Święty Jan Paweł II.

Przy KIK powstał w 1994 r. Dyskusyjny Klub Młodych, grupujący studentów, kleryków, młodych pracowników nauki i uczniów szkół średnich. Z założenia miał się zajmować zagadnieniami z pogranicza nauki i wiary. Po kilkumiesięcznej intensywnej pracy (ciekawe spotkania dotyczące sekt, autorytetów w nauce itp.) zaprzestał jednak działalności. Nadal więc przed klubem stoi zadanie zainteresowania naszą działalnością osób młodych.

Od 1992 roku przez dwa lata działał w klubie Zespół Synodalny, który zbierał się co miesiąc w Domu Księży im. Jana Pawła na spotkania modlitewno-dyskusyjne. Tematyka spotkań, nad których przebiegiem czuwał ks. prał. Ludwik Warzybok, dotyczyła m.in.: wartości chrześcijańskich, Akcji Katolickiej, środków społecznego przekazu, encyklik papieskich. Przede wszystkim jednak Ksiądz Prałat w ramach formacji religijnej członków Klubu w każdy czwartek w Domu Księży im. Jana Pawła odprawiał Msze św. z systematyczną katechezą, a członkowie klubu przygotowywali oprawę muzyczną i liturgiczną tych spotkań eucharystycznych. Przed Mszą św. była okazja do rozmowy duszpasterskiej lub spowiedzi św. Tę posługę ksiądz prałat pełnił nieprzerwanie od roku 1990, kiedy został mianowany kapelanem klubu, aż do roku 2010, kiedy musiał z niej zrezygnować ze względu na stan zdrowia. Tych spotkań było w sumie około 800, co pokazuje ogrom pracy i poświęcenia dla Klubu naszego Kapelana związanej każdorazowo z przygotowaniem homilii, zawsze na bardzo wysokim poziomie, posługi w konfesjonale oraz odprawianiem Mszy świętych. Za tę posługę należy się Księdzu Prałatowi nasza wielka wdzięczność. Obecnie Msze św. klubowe połączone z wykładami prowadzi ks. kan. Mariusz Frukacz, którego ksiądz arcybiskup Stanisław Nowak mianował trzecim, po ks. infułacie Ireneuszu Skubisiu i ks. prałacie Ludwiku Warzyboku, kapelanem klubu.

Nasze spotkania z księdzem infułatem Ireneuszem Skubisiem odbywały się z różną częstotliwością w redakcji „Niedzieli” przez kilka lat. Tematyka tych spotkań dotyczyła spraw Kościoła, zadań klubu i wielu innych problemów, również politycznych i innych aktualnych, nurtujących naszą klubową społeczność. Spotkania te były dla członków klubu bardzo pożyteczne i zawsze z dużą niecierpliwością oczekiwane, przede wszystkim dlatego, że Ksiądz Infułat ma wyjątkowo dobre rozeznanie w wielu dziedzinach życia społecznego i potrafi dzielić się swoją wiedzą w sposób bardzo interesujący.

W okresie Bożego Narodzenia członkowie Klubu spotykali się z Arcybiskupem Metropolitą Częstochowskim Stanisławem Nowakiem na przebiegających w rodzinnej atmosferze spotkaniach opłatkowych. Ksiądz Arcybiskup przewodniczył również Mszom św. inaugurującym rok pracy Klubu.

W okresie Adwentu i Wielkiego Postu członkowie klubu spotykają się na rekolekcjach i dniach skupienia. Jako rekolekcjonistów gościliśmy ks. Herberta Hlubka, ks. inf. Ireneusza Skubisia, ks. prał. Ludwika Warzyboka, ks. prof. Grzegorza Ślęzaka, o. Leona Knabita, o. Włodzimierza Zatorskiego, ks. Piotra Zaborskiego, ks. prof. Mariana Dudę i innych.

W ostatnich latach tradycją klubową stały się kilkudniowe pielgrzymki, starannie przygotowane pod względem duszpasterskim i turystycznym Pielgrzymowaliśmy do Wadowic i Kalwarii Zebrzydowskiej (1996), Gniezna w rocznicę męczeńskiej śmierci św. Wojciecha (1997), do Kalwarii Pacławskiej, Jarosławia, Baranowa i Leżajska (2000), w roku Kardynała Wyszyńskiego na Warmię (Olsztyn, Gietrzwałd, Święta Lipka, Stoczek Warmiński, Dobre Miasto, Glotowo – 2001 r.), powtórnie na Warmię (Gietrzwałd, Frombork, Kanał Ostródzko-Elbląski – 2002), do sanktuariów tatrzańskich ( Ludźmierz, Zakopane – Krzeptówki, Cyrhla, Rusinowa Polana, Kalatówki, Bachledówka – 2003) , na Podlasie (Węgrów, Ciechanowiec, Bohoniki, Kodeń, Pratulin, Janów Podlaski, Białowieża, Hajnówka, Grabarka, Drohiczyn – 2004), na Zamojszczyznę i Roztocze (Szydłów, Sandomierz, Łabunie, Tomaszów Lubelski, Bełżec, Józefów, Krasnobród, Szczebrzeszyn, Zwierzyniec, Rebizanty, Zamość – 2005), na Lubelszczyznę (Wąchock, Krzemionki Opatowskie, Nałęczów, Kazimierz Dolny, Puławy, Lublin, Lubartów, Kozłówka, Czarnolas, Kurozwęki, Nagłowice –2007)), trzykrotnie po Wielkopolsce: Szlakiem Piastowskim: (Poznań, Trzemeszno, Mogilno, Kruszwica, Strzelno, Gniezno, Lednica, Gąsawa, Biskupin, Wenecja – 2008), Szlakiem „Od Galla Anonima do Ogrodu Tolerancji” (Kalisz, Gołuchów, Dobrzyce, Puszczyków, Rogalin, Kórnik, Turew, Winna Góra, Koszuty, Śmiełów, Lubiń, Gostyń – 2009), a w trzeciej pielgrzymce po Wielkopolsce odwiedziliśmy Wzgórze św. Wojciecha, Kiekrz, Lusowo, Otorowo, Kamionnę, Rokitno, Chalin, Pniewy, Szamotuły, Słopanowo, Obrzycko, Sieraków, Nowy Tomyśl, Woźniki – 2010) a w roku 2011 na Dolny Śląsk – Brzeg, Małujowice, Lubiąż, Strzegom, Pola Legnickie, Legnica, Rogoźnica, Bolków, Krzeszów, Chełmsko, Zamek Książ, Świdnica, Henryków. Naszym niezawodnym i od lat wiernym kierowcą jest właściciel rodzinnego przedsiębiorstwa transportowego Ryszard Pilarek.

Ważnym wydarzeniem w życiu klubu była zorganizowana w jubileuszowym roku 2000 wystawa fotografii Stanisława Markowskiego „Ziemia Zbawiciela”, którą w ciągu miesiąca obejrzało w czterech częstochowskich kościołach ponad cztery tysiące osób.

W 2004 r. w ramach III Kongresu Ruchów, Stowarzyszeń i Bractw Archidiecezji Częstochowskiej KIK zorganizował w sali sesyjnej Rady Miasta konferencję oraz wystawę fotograficzną.

W 2005 r. klub zorganizował w kościele Matki Boskiej Zwycięskiej wspólnie z proboszczem parafii ks. kan. Kazimierzem Zalewskim koncert jednego z najlepszych polskich organistów, prof. Bogusława Grabowskiego z Gdańska.

W roku 2008 klub był współorganizatorem (wspólnie z Urzędem Miasta Częstochowy i Fundacją Konrada Adenauera) ważnej konferencji „Między wspólnotą ojczyzn a wspólnotą rodzin”. Prelegentami byli arcybiskup metropolita częstochowski Stanisław Nowak, ks. dr. hab. Marian Duda, Róża Thun, dyrektor przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce, katoliccy (z wyjątkiem Jerzego Buzka, który jest ewangelikiem) europosłowie z Niemiec, Austrii i Polski (Jerzy Buzek, Mieczysław Janowski, Wojciech Roszkowski) Konferencję zamknęło wystąpienie ks. inf. Ireneusza Skubisia, redaktora naczelnego „Niedzieli”, a uczestnikom podziękowali prezydent Częstochowy Tadeusz Wrona i prezes KIK Kazimierz Świtalski. Konferencja ta ze względu na ważność problematyki i wysoki poziom, miała bardzo silny wydźwięk społeczny i medialny.

W roku 2010 Klub był współfundatorem tablicy poświęconej pamięci dra Janusza Kochanowskiego, Rzecznika Praw Obywatelskich, który zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie smoleńskiej, a który mieszkał na ul. POW 3 i ukończył lic. im. Romualda Traugutta w Częstochowie. Pomysłodawcą i organizatorem tego przedsięwzięcia była nasza koleżanka klubowa Maria Lesińska, sąsiadka państwa Kochanowskich. W uroczystości wzięła udział żona śp. dra Janusza Kochanowskiego a tablicę poświęcił arcybiskup metropolita częstochowski Stanisław Nowak.

Klub posiada liczącą ponad tysiąc tomów bibliotekę, którą z dużym oddaniem zajmowały się następujące osoby: Barbara Jończyk, Janina Głuchowska, Teresa Walkiewicz, Anna Woźnicka – Wójcik i Teresa Staniowska. Prowadzona jest także na bieżąco kronika klubu będąca źródłem informacji o wydarzeniach dawnych i obecnych. Bardzo skrupulatnymi i wiernie rejestrującymi wszystkie najciekawsze momenty w historii klubu kronikarzami klubu byli: Maria Żmigrodzka, Stefan Furmańczyk i Barbara Popiołek, która prowadzi kronikę od połowy roku 1996 do dziś. Bardzo ważnym elementem pracy zarządu, które zostawia ślad dla poszukujących informacji o klubie było protokołowanie zebrań, czym zajmowały się z dużym talentem i zaangażowaniem następujące osoby: Lidia Dudkiewicz, Krystyna Klajn, Ryta Turowska, Maria Żmigrodzka, Teresa Staniowska, Barbara Głąb, Barbara Muchalska, Aleksandra Bugaj, Helena Orpych, Maria Lesińska, Stefan Furmańczyk, Barbara Woźniak i Barbara Popiołek.

Trzydzieści lat istnienia KIK to trzydzieści lat pracy wielu ludzi, z których wielu (ponad 100 osób) już od nas odeszło. Wspominamy ich co roku w listopadzie w naszych klubowych modlitwach. Winniśmy im wdzięczność za pracę, jaką włożyli, aby klub mógł się rozwijać i za to, że byli z nami identyfikując się z naszym stowarzyszeniem. Przed nami nowe lata istnienia i nowe zadania. Mamy nadzieję, że Klub Inteligencji Katolickiej w Częstochowie nadal tak jak dotychczas będzie dobrze służył Kościołowi, Ojczyźnie i naszemu Miastu.





Oprac. Adam Banaszkiewicz